Υποδόρια παράσιτα στον άνθρωπο: συμπτώματα και θεραπεία

Οι φωτογραφίες και τα βίντεο των συμπτωμάτων των υποδόριων παρασίτων στον άνθρωπο δεν είναι ευχάριστη θέα. Σε αντίθεση με τα εντερικά σκουλήκια, τα οποία μπορεί να μην γνωρίζουν καν την ύπαρξη, οι επιθηλιακές λοιμώξεις είναι εύκολο να εντοπιστούν. Σε αυτήν την περίπτωση, ένα άτομο είναι συνεχώς άβολο λόγω των συμπτωμάτων που σχετίζονται με τη βλάβη. Αυτό θα βοηθήσει στη διάγνωση της νόσου και στην έναρξη της θεραπείας το συντομότερο δυνατό. Μια φωτογραφία υποδόριων παρασίτων στον άνθρωπο προκαλεί σχεδόν αηδία συναισθήματα, αλλά τα συμπτώματα της λοίμωξης είναι πολύ πιο δυσάρεστα. Η εικόνα δεν μεταφέρει τις αισθήσεις ενός ατόμου από τη γνώση ότι κάποιος σέρνεται κατά μήκος του σώματός του. Ωστόσο, οι επιθηλιακές λοιμώξεις δεν είναι μόνο δυσάρεστες, αλλά αποτελούν επίσης σημαντική απειλή για την υγεία ολόκληρου του οργανισμού. Οι τοξίνες που εκκρίνονται από το σώμα του παρασίτου μπορούν να επηρεάσουν όλα τα συστήματα οργάνων και τα ίδια τα ελμίνθια τείνουν να εξαπλώνονται σε όλο το ανθρώπινο σώμα. Επομένως, η εκδήλωση δερματολογικών προβλημάτων μπορεί να αποτελεί ένδειξη κινδύνου για τη ζωή του ασθενούς, καθώς τα ελμίνθια υπάρχουν στον εγκέφαλο, στα όργανα της όρασης ή στην καρδιά.

Ποια παράσιτα ζουν στο δέρμα;

Τα δερματολογικά προβλήματα μπορούν να προκαλέσουν μεγάλη ποικιλία λοιμώξεων. Εάν τα σκουλήκια διαγιγνώσκονται πιο συχνά κατά τη διάρκεια μιας εντερικής λοίμωξης, έντομα και πρωτόζωα μπορούν επίσης να βρεθούν κάτω από το δέρμα. Τα κουνούπια, τα τσιμπούρια και άλλα παράσιτα που πιπιλίζουν το αίμα συνήθως τρέφονται ανεπαίσθητα και απομακρύνονται από ένα άτομο, αλλά υπάρχουν εκείνα που συνεχίζουν να ζουν και να αναπαράγονται στο σώμα.

Κάθε ένας από αυτούς τους τύπους λοιμώξεων έχει τους δικούς του τρόπους εισόδου στο ανθρώπινο σώμα. Τα συμπτώματα και οι επιπτώσεις της λοίμωξης ποικίλουν επίσης πολύ. Κατά συνέπεια, η ασθένεια θα αντιμετωπιστεί με διαφορετικούς τρόπους. Ωστόσο, για να διακρίνουμε μια παρασιτική λοίμωξη από την άλλη και να προσδιορίσουμε ποιος ζει στο σώμα, απαιτείται μακροχρόνια διάγνωση. Γνωρίζοντας τα χαρακτηριστικά και τους οικοτόπους διαφόρων παρασίτων, ο γιατρός θα σας πει την πιο πιθανή επιλογή πριν από την έναρξη των εξετάσεων, εστιάζοντας μόνο στα συμπτώματα του ασθενούς και στον ταξιδιωτικό χάρτη σε όλο τον κόσμο.

Παρασιτικοί μικροοργανισμοί

Η πιο κοινή ασθένεια αυτού του τύπου είναι η λεϊσμανίαση. Προκαλείται από τα απλούστερα παράσιτα που έδωσαν το όνομα της παθολογίας. 9 από τις 10 λοιμώξεις εμφανίζονται μόνο σε λίγες χώρες:

• Συρία;
• Ιράν;
• Σαουδική Αραβία;
• Αφγανιστάν;
• Περού;
• Βραζιλία.

Η ασθένεια μεταδίδεται από κουνούπια και ορισμένα είδη μυγών. Οι παθογόνοι μικροοργανισμοί δεν επιβιώνουν σε εύκρατα κλίματα, επομένως δεν θα μπορείτε να προσβληθείτε από λεϊσμανίαση έως ότου ξεκουραστείτε σε ζεστές, τροπικές χώρες.

Όταν μολυνθεί, η λοίμωξη σχηματίζει έλκη στην περιοχή των δαγκωμάτων των εντόμων. Με την πάροδο του χρόνου, θα επουλωθεί και θα αφήσει μια βρώμικη ουλή. Με πολλά κοπάδια, η λεϊσμανίαση μπορεί να μοιάζει με λέπρα. Ο κίνδυνος αυτής της ασθένειας είναι ότι περνά από το δέρμα στο λεμφικό σύστημα και μπορεί να επηρεάσει τα εσωτερικά όργανα και να τα καταστρέψει σταδιακά. Ταυτόχρονα, τα παράσιτα ζουν σε κύτταρα, οπότε τα ανοσοποιητικά σώματα είναι ελάχιστα χρήσιμα για την καταπολέμηση των πρωτόζωων. Αλλά μετά από μια και μοναδική εμπειρία στον αγώνα κατά της λεϊσμανίας, δημιουργείται ανοσία.

Έντομα μεταξύ υποδόριων παρασίτων

Οι ασθένειες που προκαλούνται από μια τέτοια εισβολή ονομάζονται εντομές. Υπάρχουν διάφοροι τύποι αυτών των υποδόριων παρασίτων στον άνθρωπο:

1. Σαρκοψίλωση (μυκητίαση).Καλείται από τους τροπικούς ψύλλους άμμου. Αρκεί να περπατάς χωρίς παπούτσια στην παραλία ή να ξαπλώνεις στον ήλιο για να σέρνεται το έντομο στο σώμα. Κρύβεται απαράδεκτα κάτω από το εξωτερικό στρώμα του επιθηλίου μέχρι να πιει το αίμα. Στη συνέχεια, ο ψύλλος "παίρνει λίπος" και αρχίζει να πιέζει τον περιβάλλοντα ιστό, προκαλώντας δυσφορία. Όταν πεθάνει, μεταφέρεται έξω από το σώμα μαζί με νεκρό, ξεφλουδισμένο δέρμα. Εάν αυτό δεν συμβεί, ο ιστός μπορεί να μολυνθεί και να γίνει απόστημα.
2. Δερματοβίαση.Η ανθρώπινη μύγα της Νότιας Αμερικής εγχέει προνύμφες κάτω από το ανθρώπινο δέρμα. Όταν αναπτυχθούν πλήρως, σκίζουν τον ιστό και αφήνουν το σώμα, αφήνοντας μια ανοιχτή πληγή. Η βλάβη στο βλέφαρο και το δέρμα πάνω από τον χόνδρο μπορεί να έχει επιβλαβείς συνέπειες.

3. acariase.Αυτές οι ασθένειες προκαλούνται από τσιμπούρια. Το πιο γνωστό είναι η ψώρα, η οποία ζει κάτω από το δέρμα και πολλαπλασιάζεται και τρέφεται με τα κύτταρα της. Τα συμπτώματα της ψώρα μπορούν να διακριθούν εύκολα από τη φαγούρα κνίδωση από νηματώδεις ραβδώσεις - διαύλους στο επιθήλιο που ροκανίζονται από το θηλυκό παράσιτο. Ένα άλλο άκαρι, το Demodex, προκαλεί δερματίτιδα και φαλάκρα.

Τις περισσότερες φορές, τα έντομα που κατοικούν στο ανθρώπινο σώμα ζουν σε νότιες χώρες επειδή η ανάπτυξή τους απαιτεί ένα σταθερό ζεστό κλίμα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ωστόσο, αρκεί να επισκεφθείτε τη θάλασσα το καλοκαίρι και στη συνέχεια να καταπολεμήσετε τα υποδόρια παράσιτα για αρκετούς μήνες.

Παρασιτικοί στρογγυλοί σκώληκες και άλλα

Τα υποδόρια σκουλήκια στον άνθρωπο δεν είναι δύσκολο να εντοπιστούν. Συνήθως αποκαλύπτουν τη θέση τους όπως άλλες μολύνσεις - μέσω ερυθρότητας, κνησμού και καύσου. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις, το επιθήλιο είναι μόνο μια ενδιάμεση στάση και η κύρια ανάπτυξη της παθολογίας συνεχίζεται στα εσωτερικά όργανα:

1. Dirofilariosis. Υπάρχουν διαφορετικοί τύποι αυτών των ελμινθών. Μερικοί προτιμούν να εγκατασταθούν στα εσωτερικά όργανα, αλλά υπάρχουν εκείνοι που επηρεάζουν το δέρμα και τα μάτια. Οι προνύμφες του παρασίτου μεταφέρονται από κουνούπια και εμφανίζονται σε θερμές περιοχές. Ένα επώδυνο μαλακό εύκαμπτο κομμάτι διογκώνεται στο σημείο της βλάβης. Δεν είναι επικίνδυνο εάν η λοίμωξη δεν επηρεάζει τα όργανα όρασης. Ωστόσο, απαιτείται χειρουργική επέμβαση για θεραπεία.
2. Dracunculiasis.Το σκουλήκι Rishta εισέρχεται στο σώμα με νερό που περιέχει μικρά μαλακόστρακα που αποθηκεύουν οι προνύμφες στο στομάχι. Μέσα από τα έντερα, τα ελμίνθια διεισδύουν στην κοιλιακή κοιλότητα, όπου ζευγαρώνουν και γεννούν αυγά στον μυϊκό ιστό στην περιοχή των αρθρώσεων και των οστών των ποδιών. Όταν το νέο σκουλήκι ωριμάσει, η προνύμφη διαπερνά το δέρμα και αναδύεται. Ο μόνος τρόπος για να ανακουφίσετε την αίσθηση καψίματος και τον πόνο είναι να βάλετε το άκρο στο νερό. Άλλες μέθοδοι για να απαλλαγούμε από το παράσιτο που έχει εγκατασταθεί στο σώμα δεν έχουν ακόμη επινοηθεί.

3. Σχιστοσωμίαση.Δεν φτάνουν όλα τα σκουλήκια κάτω από το ανθρώπινο δέρμα με φαγητό. Για να μολυνθείτε με σχιστόσωμα, αρκεί να κολυμπήσετε στο γλυκό νερό των τροπικών χωρών στη Νότια Αμερική, την Καραϊβική, την Αφρική ή τη Νοτιοανατολική Ασία. Η δερματική βλάβη μοιάζει με ψώρα και συνοδεύεται από μυρμήγκιασμα. Αλλά μετά από λίγο, οι προνύμφες διεισδύουν βαθιά στο σώμα, μετά την οποία τα επιθηλιακά συμπτώματα εξαφανίζονται και το επόμενο στάδιο της νόσου αναπτύσσεται.
4. Γναθοστόμωση.Οι άνθρωποι δεν είναι φυσικοί ξενιστές για αυτό το παράσιτο. Επομένως, τα σκουλήκια δεν μπορούν να πολλαπλασιαστούν στο σώμα. Ως εκ τούτου, το ασιατικό παράσιτο εισέρχεται στο σώμα με ψάρια, βατράχια ή ανεπαρκώς θερμικά επεξεργασμένα πουλιά. Οι προνύμφες αρχίζουν να μεταναστεύουν μετά από ένα μήνα. Όταν κινούνται κάτω από το δέρμα, προκαλούν κνησμό, ερυθρότητα και πόνο. Η εμφάνιση στην κοιλιά συνοδεύεται από οίδημα.

Αφού εμφανιστούν τα πρώτα σημάδια ελμινθών κάτω από το δέρμα, είναι απαραίτητο να εξεταστεί ο ασθενής και να ξεκινήσει η θεραπεία. Πολλά παράσιτα μπορούν να επιδεινώσουν σημαντικά την υγεία, συμπεριλαμβανομένης της αναπηρίας, εάν δεν απομακρυνθούν εγκαίρως.

Διαγνωστική μέθοδος

Δεδομένου του πλήθους των παρασίτων που ζουν κάτω από το ανθρώπινο δέρμα, δεν υπάρχει καμία μέθοδος για όλες τις αιτίες της νόσου. Πρέπει επίσης να θυμόμαστε ότι τα έντομα και τα σκουλήκια δεν είναι οι μόνες πιθανές αιτίες δερματολογικών προβλημάτων. Οι αλλεργικές αντιδράσεις, η μυκητιακή ανάπτυξη και οι βακτηριακές λοιμώξεις είναι πολύ πιο πιθανό να προκαλέσουν κυψέλες και δερματίτιδα.

Η πρώτη φάση της αναζήτησης παρασίτων στο ανθρώπινο δέρμα ξεκινά με μια εξέταση. Ο γιατρός θα πραγματοποιήσει μια έρευνα, θα εξετάσει τις πληγείσες περιοχές και θα ρωτήσει για άλλα συμπτώματα. Αυτό του επιτρέπει να περιορίσει την περιοχή αναζήτησης και σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως η dracunculiasis και η dirofilariasis, να συνταγογραφήσουν αμέσως θεραπεία.

Εάν η φυσική εξέταση δεν βοήθησε να διευκρινιστεί πλήρως η εικόνα, εκχωρούνται μέθοδοι διάγνωσης εργαστηρίου και υλικού:

1. εξέταση αίματος.Η γενική ανάλυση δείχνει την εικόνα των αντιδράσεων του οργανισμού στις λοιμώξεις. Έτσι, ένας ειδικός μπορεί να καθορίσει τη φύση της νόσου. Κατά την εκτέλεση της βιοχημείας, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι δείκτες του ρυθμού καθίζησης των ερυθροκυττάρων και του περιεχομένου των ηωσινοφίλων. Εάν είναι αυξημένα, αυτό σημαίνει ότι η ελμινθίαση είναι πολύ πιθανή. Η ανάλυση ELISA είναι η πιο ακριβής. Θα βοηθήσει επίσης στον προσδιορισμό της ακριβούς φύσης του παρασίτου από την παρουσία αντισωμάτων και εάν υπάρχει στο σώμα.
2. ανάλυση κοπράνων.Πολλά υποδόρια σκουλήκια βρίσκονται αρχικά στο έντερο. Η εξέταση των περιττωμάτων θα σας βοηθήσει να βρείτε αυγά ελμινθών και να ξεκινήσετε τη θεραπεία.

3. βιοψία.Η ανάλυση των προσβεβλημένων ιστών, το περιεχόμενο των πυώδους αποστήματος και των κυψελών και των διογκωμένων λεμφαδένων μπορεί επίσης να δώσει μια εικόνα της νόσου.
4. Υπέρηχος, ακτίνες Χ, CT και μαγνητική τομογραφία.Διάφορες μέθοδοι υλικού για "σάρωση" του σώματος βοηθούν στον εντοπισμό της πηγής μόλυνσης κάτω από το δέρμα και σε εσωτερικά όργανα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτή είναι η μόνη αποτελεσματική διαγνωστική μέθοδος.

Ορισμένες λοιμώξεις μπορούν να διαγνωστούν μόνο μετά τη θεραπεία, όταν το παράσιτο αφαιρείται κάτω από το δέρμα.

Θεραπεία παρασιτικών ασθενειών

Ανάλογα με τον τύπο του παρασίτου, οι γιατροί μπορεί να χρειαστεί να χρησιμοποιήσουν διαφορετικές μεθόδους για να απαλλαγούν από τη μόλυνση:

1. Οι απλούστεροι μικροοργανισμοί καταστρέφονται με αντιβιοτικά. Συνοδεύεται αναπόφευκτα από συμπτωματική θεραπεία.
2. Μπορείτε να αφαιρέσετε τα τσιμπούρια με ειδικές αλοιφές και παρασκευάσματα για tablet. Ταυτόχρονα, η δερματοβίαση μπορεί να θεραπευτεί μόνο μέσω χειρουργικής επέμβασης αφαιρώντας τις προνύμφες από κάτω από το δέρμα.
3. Η μέθοδος θεραπείας για την ελμινθίαση εξαρτάται άμεσα από τον τύπο του παρασίτου. Η Dirofilariasis αντιμετωπίζεται επομένως μόνο χειρουργικά. Τα αντι-καλλυντικά βοηθούν να απαλλαγούμε από τα σχιστόσωμα και τα εντερικά παράσιτα. Και η θεραπεία της Dracunculiasis δεν παρέχεται καθόλου. Ένα άτομο πρέπει να περιμένει το σκουλήκι να αφήσει το σώμα από μόνο του και να καταπολεμήσει τα συμπτώματα: πόνο και φλεγμονή.

Σε κάθε περίπτωση, είναι απαραίτητο να υποβληθείτε σε πλήρη εξέταση από γιατρό και να ξεκινήσετε τη θεραπεία υπό την καθοδήγησή του για να εξασφαλίσετε την πλήρη εξάλειψη των παρασίτων.